«Απ’τη σπηλιά του Δράκου» του Μπάμπη Παπαδόπουλου με instrumental διασκευές σε ρεμπέτικα τραγούδια της δεκαετίας του 1930.

Πρόκειται για το δεύτερο προσωπικό άλμπουμ του πρώην κιθαρίστα του συγκροτήματος Τρύπες και (για μεγάλη περίοδο) στενού συνεργάτη του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Δύο χρόνια μετά το πολύ επιτυχημένο καλλιτεχνικά και εμπορικά «Σκηνές από ένα ταξίδι» που είχε κυκλοφορήσει τον Φεβρουάριο του 2008 επίσης από την Puzzlemusik.

Το «Απ΄τη σπηλιά του Δράκου» αποτελεί τη φυσική συνέχεια του προηγούμενου άλμπουμ με το οποίο μοιράζεται την ίδια φιλοσοφία, παρουσιάζοντας όμως ταυτόχρονα σημαντικές διαφορές που ανανεώνουν τα εκφραστικά μέσα του Μπάμπη Παπαδόπουλου, διευρύνουν τον ήχο και τις αναζητήσεις του και μας αποκαλύπτουν ορισμένες από τις επιρροές του, προ(σ)καλώντας μας να εξετάσουμε με νέο πρίσμα την ως τώρα πορεία του.

Ο ήχος στη νέα δουλειά είναι ακουστικός και όχι ηλεκτρικός.

Στις Σκηνές…ο Παπαδόπουλος ηχογράφησε μόνος, ενώ εδώ ηχογραφεί με τρίο το οποίο συμπληρώνουν ο Δημήτρης Βλαχομήτρος στο μπουζούκι και ο Διονύσης Μακρής στο κοντραμπάσο. Στις εμβόλιμες μινιατούρες που υπάρχουν ανάμεσα σε ορισμένα κομμάτια συμμετέχει ο Γιώργος Χριστιανάκης (πιάνο).

Ο αυτοσχεδιαστικός χαρακτήρας, η - επί της ουσίας - εντυπωσιακή (χωρίς φτηνούς εντυπωσιασμούς) τεχνική, η φαντασία στην αρμονική γλώσσα, και η ευρηματικότητα στη μελωδική ανάπτυξη είναι και εδώ παρόντα. Το υλικό όμως πάνω στο οποίο αναπτύσσονται τα παραπάνω στοιχεία αυτή τη φορά είναι τελείως διαφορετικό.

Ο Παπαδόπουλος διασκευάζει (ή πιο σωστά ανασκευάζει) ρεμπέτικα τραγούδια της δεκαετίας του 1930. Τραγούδια των: Γιώργος Μπάτης, Μάρκος Βαμβακάρης, Βαγγέλης Παπάζογλου, Ιωάννης Χαλκιάς, Κώστας Μπέζος, Τέτος Δημητριάδης - χρονολογική εξαίρεση αποτελεί το Ενα τραγούδι απ΄τ’Αλγέρι του Απόστολου Καλδάρα που ηχογραφήθηκε πρώτη φορά το 1948.

Ενας φόρος τιμής με σεβασμό στο πνεύμα των τραγουδιών που παράλληλα αναδεικνύει τη διαχρονικότητα και την αξία του συγκεκριμένου υλικού.

Μια πρόταση για το πώς έχει νόημα να επανεκτελούνται ανάλογα τραγούδια στις μέρες μας.

Και τελικά ένα σπάνιο για τα δεδομένα της ελληνικής δισκογραφίας άλμπουμ που είναι βέβαιο ότι θα αγαπηθεί από ένα ευρύ φάσμα ακροατών και θα εκτιμηθεί δεόντως από την κριτική.