Από τις γυναικείες φυλακές Αβέρωφ, ένα τμήμα της χορωδίας (από το 1948) βρέθηκε σχεδόν 30 χρόνια μετά, το 1977 και ηχογράφησε τα τραγούδια που τραγουδούσαν τότε, όπως ακριβώς τα έλεγαν.

Ένα μοναδικό ντοκουμέντο από τις ίδιες κρατούμενες, που δυστυχώς εξ αιτίας της λογοκρισίας δεν κυκλοφόρησε.

Σήμερα, 65 χρόνια μετά, με τη σύμφωνη γνώμη των εν ζωή κρατουμένων γυναικών κυκλοφορεί ελεύθερα αυτό το ιστορικό ηχογράφημα που σκοπό έχει να διασώσει ένα αυθεντικό κοινωνικό, ιστορικό και πολιτιστικό ντοκουμέντο.

Αν το τραγούδι στη ζωή καθημερινώς, ή σε φάσεις της ζωής μας είναι ανάγκη, καημός, χαρά, λύπη, επικοινωνία με τον εαυτό μας ή με τους φίλους μας, στη φυλακή γίνεται πουλί λεύτερο, που γελάει και κλαίει, που βγάζει καημούς και χορός που διώχνει σκοτάδια κι απελπισία, είναι η ζωή, είναι η καλύτερη απόδειξη της ζωής, της λαχτάρας για ζωή.

Τα τραγούδια που έχουν χαραχθεί σ' αυτό το CD είναι μια συμπύκνωση μεγάλων κεφαλαίων της ιστορίας του τόπου μας στα χρόνια του εμφυλίου πολέμου. Η μικρή κοινωνία των πολιτικών κρατουμένων γυναικών, η ομάδα των γυναικών πολιτικών κρατουμένων διαβίωσης στις φυλακές Αβέρωφ ζει, επιμένει να ζει παρά τα βασανιστήρια, τα δεινά, τις εκτελέσεις, τους εξευτελισμούς, που περνούσαν οι γυναίκες…

Τα τραγούδια που ακούμε είναι ιστορία, πόνος, κουράγιο, απαντοχή, συντροφικότητα, αγάπη, στοργή, περηφάνια, νοσταλγία, πίστη στον αγώνα, παράπονο, αισιοδοξία, χαρά πόθος, ύμνος στη λευτεριά, προσμονή...

Τα τραγούδια που ακούμε μας κάνουν να μην ξεχνούμε. Μας διδάσκουν και μας μαθαίνουν ν' αγαπάμε'. (Νίκος Κιάος - Δημοσιογράφος).

Μέρος των εσόδων θα πάνε για το μνημείο της Εθνικής Αντίστασης.

Έπαιξαν οι μουσικοί : Μάνος Αβαράκης (φυσαρμόνικα – κρουστά), Ηρακλής Βαβάτσικας (ακορντεόν)

Μαρτυρίες - Αφήγηση - Επιμέλεια χορωδίας : Ολυμπία Παπαδούκα.

Συνοδεύεται από ένθετο με τα τραγούδια, φωτογραφίες και άλλες πληροφορίες.