Δρόμοι Παράλληλοι (2005) είναι ένα διπλό άλμπουμ με τα τραγούδια που η Ελευθερία Αρβανιτάκη ερμήνευσε έξω από το mainstream της δικής της δισκογραφίας, από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 μέχρι σήμερα.

Είναι όλα αυτά που βρίσκουμε «σε δίσκους άλλων» - αλλά τα τραγουδάμε ή τα σιγοψιθυρίζουμε έχοντας στο νου μας μόνο την Ελευθερία. Είναι, επίσης, τρεις ανέκδοτες live στιγμές που δεν έχουν μπει στην «προσωπική» της δισκογραφία (ενώ θα έπρεπε!) και είναι και δυο καινούριες ηχογραφήσεις που φέρνουν τις νοητές παράλληλες γραμμές της δημιουργικής πορείας της πιο κοντά στο σήμερα…

Είναι οι Παράλληλοι Δρόμοι της Ελευθερίας Αρβανιτάκη…

Πόσο «παράλληλο» μπορεί να είναι το «Κόκκινο φουστάνι»; Πόσο το «Ερωτικό»; Η Ελευθερία Αρβανιτάκη - σχεδόν από την πρώτη στιγμή - διαθέτει την μοναδική ποιότητα να βρίσκεται σε μια διαρκή δημιουργική συνδιαλλαγή με όλους τους φίλους της, αυτούς που έχουν φτιάξει τα τραγούδια τους για να γίνουν δικά της τραγούδια, έτσι, πολύ φυσικά και άνετα, με το αποτέλεσμα να είναι σαν ανάσα (ενώ ο μηχανισμός μπορεί να είναι πολύ πιο περίπλοκος).

Ο Βαγγέλης Γερμανός, ο Νίκος Μαμαγκάκης, οι Χάνομαι γιατί Ρεμβάζω, ο Νίκος Ξυδάκης, ο Σταύρος Κουγιουμτζής, ο Σταύρος Λογαρίδης, ο Διονύσης Σαββόπουλος, οι Οπισθοδρομικοί, ο Δημήτρης Παπαδημητρίου, ο Πέτρος Ταμπούρης, ο Βασίλης Παϊτέρης, ο Θάνος Μικρούτσικος, η Cesaria Evora, o Νίκος Κυπουργός, η Δόμνα Σαμίου, η Δήμητρα Γαλάνη, η Ευανθία Ρεμπούτσικα, ο Αντώνης Μιτζέλος, ο Νίκος Πορτοκάλογλου, ο Φίλιππος Πλιάτσικας, οι Iasis, τα Μακρινά Ξαδέλφια, οι Ρόδες - και άλλοι - είναι σαν σκηνές από μια ταινία, με sequences που εναλλάσσονται, με αισθήματα που μας μπερδεύουν (αλλά και μας ξεμπερδεύουν). Είναι οι πορείες που εφάπτονται και τέμνονται, σε μια γεωμετρία καθαρά ανθρώπινη, σε μια τέχνη που ευθυγραμμίζονται οι καρδιές.