.“CAFÉ DE L’ART” (2002) Συλλογή ΙΙΙ

Ένα ταξίδι στο έργο του Μάνου Χατζιδάκι και του Μίκη Θεοδωράκη μας προσφέρουν ο Νότης Μαυρουδής και ο Παναγιώτης Μάργαρης με δυο κιθάρες αλλά και δύο εξαιρετικές φωνές.

"The concert", "Περιμπανού", "Δακρυσμένα μάτια", "Οι χαρταετοί", "Την πόρτα ανοίγω το βράδυ", "Η Μαριάνθη των ανέμων", "Tου μικρού βοριά", "Αν θυμηθείς τ’ όνειρο μου", "Πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι", "Μυρίζει ο κόσμος γιασεμί", "Έλα σε μένα", "Όμορφη πόλη", είναι μερικά από τα εξαιρετικά κομμάτια που ερμηνεύουν ο Νότης Μαυρουδής και ο Παναγιώτης Μάργαρης διασκευασμένα για δύο κιθάρες.

Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας μαγευτικά ερμηνεύει το τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι και του Νίκου Γκάτσου “O εφιάλτης της Περσεφόνης” ένα από τα ομορφότερα τραγούδια των μεγάλων δημιουργών. Την δεύτερη έκπληξη του album μας επιφυλάσσει η συμμετοχή της Ηρούς που ερμηνεύει “Ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα” σε μουσική του Μίκη Θεοδωράκη και ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη. Η Ηρώ ερμηνεύει ποιητικά αυτό το υπέροχο τραγούδι που είχαμε γνωρίσει από την Ντόρα Γιαννακοπούλου. Το album περιέχει εξαιρετικό ένθετο 24 σελίδων με στοιχεία για τα τραγούδια και τους δημιουργούς στα Ελληνικά και τα Αγγλικά.

Οι κιθάρες, με το λυρικό τους ήχο και την Ευρωμεσογειακή τους διάσταση, είναι όργανα ως γνωστόν με μεγάλη μελωδική άνεση. Αναζητούν το μελωδισμό για να αναπτύξουν ύφος-ήθος και οντότητα και γι' αυτόν ακριβώς το λόγο μπορούν να ερμηνεύσουν τις μελωδικές γραμμές των δύο συνθετών (Χατζιδάκι - Θεοδωράκη), που από τη φύση τους και τη διαφορά αισθητικής τοποθέτησης, είναι δύο ξεχωριστές περιπτώσεις μουσικής αισθητικής κοσμοθεωρίας.

Ηταν λοιπόν αναγκαίο να επιλεχθούν τραγούδια αντιπροσωπευτικά του ύφους και της αίσθησης του κάθε συνθέτη, έτσι ώστε να καταδεικνύεται το μουσικό του 'πρόσωπο'. Ομολογουμένως ήταν πολύ δύσκολη αυτή η επιλογή από ένα σύνολο εκατοντάδων τραγουδιών που να δίνουν 'χώρο' και στις κιθάρες να αναπτύξουν το δικό τους λόγο, λόγος που να χωράει τα αισθητικά στοιχεία των δύο δημιουργών.

Και καθώς τα -Cafe de l'art - vol.3 - διανύουν (για τρίτη φορά) τη δική τους πορεία στο νεφελώδη κόσμο της δισκογραφείας και 'φλερτάρουν' κάθε φορά με φωνές παράξενες και αφοπλιστικές, βάζουν στο παιχνίδι της υπέρβασης δύο φωνές που δοκιμάζονται για πρώτη φορά στο χώρο ενός τέτοιου ρεπερτορίου.

Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας και η Ηρώ αποδεικνύουν πως η ερμηνεία της ψυχής ανατρέπει τα όρια, τα μουσικά είδη και τις τεχνοτροπίες. Μπορούν και αναπτύσουν το δικό τους ήχο και την προσωπική τρυφερότητα μέσα σ'αυτήν την αέναη ανίχνευση της ψυχής του κιθαριστικού και μουσικού μας ταξιδιού που -είμαι σίγουρος- δε θα τελειώσει ποτέ.

(Νότης Μαυρουδής, από το ένθετο βιβλιαράκι του CD)