ΕΞΑΝΤΛΗΜΕΝΟ από το κατάστημά μας και από τον προμηθευτή μας

Οκτώ επεισόδια μιας ζωής, της ζωής μιας γυναίκας, της ζωής μας.

Οι γυναίκες σε πρώτο πλάνο. Γυναίκες του έρωτα. Γυναίκες που δεν περιμένουν τίποτα γι’ αυτό και γυναίκες που μπορείς να εμπιστευθείς. Γυναίκες που ξέρουν να αγαπούν αλλά και να μισούν μα σίγουρα γυναίκες που τολμούν να πάρουν την ευθύνη της ζωής τους.

Οι Γυναίκες γράφτηκαν με αφορμή μια φωνή, τη φωνή της Φωτεινής, κι ένα στίχο, τα Κόκκινα Λουστρίνια. Πάνω στους στίχους της Μάγδας Παπαδάκη ο Μιχάλης Νικολούδης έγραψε το πρώτο τραγούδι. Τα λουστρίνια έστησαν το σκηνικό: Νύχτα, έρωτας, γυναίκες. Κι όταν γράφτηκαν οι ‘Γυναίκες’ και η ‘Απολογία’ ζητούσαν μια φωνή, μόνο μία φωνή, αυτή της Σωτηρίας Λεονάρδου. Ετσι προέκυψε ένας κύκλος λαϊκών τραγουδιών. Ζεϊμπέκικα, χασάπικα, μπαλάντες και όλα αυτά δεμένα με ορχηστικά κομμάτια που δε λειτουργούν απλά ως γέφυρες μεταξύ των τραγουδιών αλλά παραπέμπουν και στο ήδη γνωστό μουσικό ύφος του Νικολούδη.

Η ενορχήστρωση του Νικολούδη είναι λιτή, αφήνει τη φωνή να μιλήσει, της δίνει την πρωτοκαθεδρία, όπως νιώθει ότι θα όφειλε. Εδώ οι φωνές δε λένε ένα τραγούδι, καταθέτουν τη ζωή τους, γι αυτό και τα όργανα απομακρύνονται στο βάθος της σκηνής.

Η Φωτεινή Βελεσιώτου είναι μια φωνή που είναι αδύνατον να μας αφήσει αδιάφορους. Είναι μια καθάρια λαϊκή φωνή από εκείνες που λείπουν από ελληνικό τραγούδι. Η ερμηνεία της είναι δωρική, απέριττη. Δεν υποδύεται τους ρόλους των στίχων, δεν μετέχει στη δραματουργική του δομή. Για αυτό και μπορεί να δώσει την ουσία του λόγου. Ενός λόγου που ενώ τολμάει να αγγίξει την πληγή δεν αποβλέπει ούτε στιγμή στον εύκολο, φθηνό συναισθηματισμό.

Κι ενώ η Φωτεινή έχει μια καθαρότητα που της δίνει τη δυνατότητα να συνομιλεί άμεσα με το λαϊκό και το ρεμπέτικο τραγούδι, μπαίνει στη σκηνή η Σωτηρία Λεονάρδου. Η Σωτηρία "είναι" η γυναίκα. Γράφει ζωντανά, εδώ, σήμερα, τώρα. Μετέχει στο δράμα, την κυριεύει αλλά κι εκείνη το δαμάζει. Είναι ροκ, όπως δηλαδή και η Φωτεινή με το δικό της τρόπο (γιατί και το λαϊκό είναι ροκ). Ανοίγει τη σκηνή με τη μοναδική ερμηνεία των "γυναικών" και εκεί κάπου στη μέση «απολογείται».

Μια απολογία δύσκολη, σκληρή, μια συγκλονιστική Σωτηρία Λεονάρδου που κόβει την ανάσα. Μιχάλης Νικολούδης, Μάγδα Παπαδάκη, Φωτεινή Βελεσιώτου, Σωτηρία Λεονάρδου και οι Γυναίκες σε πρώτο πλάνο!

Συνοδεύεται από ένθετο με τους στίχους των τραγουδιών (Ελληνικά - Αγγλικά).