OUT OF STOCK - Τραγούδια της Καππαδοκίας;

Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών, Φίλοι Μουσικού Λαογραφικού Αρχείου Μέλπως Μερλιέ.

Από παλιές και νέες ηχογραφήσεις. Είναι αναμφισβήτητο ότι τα πιο παλαιά κείμενα ελληνικών τραγουδιών είναι μικρασιατικά. Τόσο τα επικά τραγούδια με θέμα 'πάθη ενδόξων ανδρών' που αναφέρει ο επίσκοπος Καισαρίας Αρέθας στις αρχές του 10ου αιώνα, όσο και οι 'παραλογές' που θίγουν όχι μόνο πανελλήνιες αλλά και παμβαλκανικές.

Από τη Μικρασία προέρχονται επίσης μπαλάντες που ο στίχος τους δεν είναι ο δεκαπεντασύλλαβος αλλά ο δωδεκασύλλαβος, είτε ιαμβικός με την τομή μετά την έβδομη συλλαβή, είτε τροχαϊκός με την τομή μετά την πέμπτη.

Αυτούς τους τρείς στιχουργικούς τύπους παρουσιάζουν τα τραγούδια που στην Καππαδοκία συνόδευαν τον επίσημο χορό των γυναικών στις μεγάλες γιορτές. Η στροφή τους είναι πάντα μονόστιχη, μπορεί όμως η επανάληψη του ενός ημιστίχου να την κάνει τριμερή.

Τουρκόφωνοι χριστιανοί, οι Καππαδόκες από τα Φάρασα και τα Σύλατα τραγουδούσαν σε τούρκικη γλώσσα την Ιστορία του Αβραάμ, την Ιστορία του Ιωσήφ, το Μοιρολοϊ της Παναγίας, ενώ οι Φαρασιώτες ανακάτευαν ελληνικά και τούρκικα στα κάλαντα των Φώτων και του Αη-Βασίλη.

Στην Καπαδοκία λοιπόν, από τη μια μεριά, διατηρήθηκε εξαιρετικά καθαρή η ελληνική παράδοση, και, από την άλλη, όπως και στον Πόντο, ορισμένα φαινόμενα εξηγούνται μόνο από τη συγχώνευση δύο πολιτισμών. (αποσπάσματα από το βιβλίο του Δοκίμιο για το Ελληνικό Τραγούδι του Samuel Baud-Bovy, έκδοση Πελοποννησιακού Λαογραφικού Ιδρύματος 1948).

Τραγουδούν : Καππαδόκες, Δόμνα Σαμίου, Λυδία Κονιόρδου, Κατερίνα Παπαδοπούλου, Ροδή Τομουρτζιούκ-γκιούλ.

Επιμέλεια ορχήστρας : Σωκράτης Σινόπουλος.

Επιμέλεια ένθετου (96 σελίδες), παραγωγή, έκδοση : Μάρκος Φ. Δραγούμης, Θανάσης Μωραϊτης.