Η Μικρή Άρκτος καλωσορίζει τη δημιουργική συνάντηση – σύμπραξη των δύο σημαντικών Ελλήνων συνθετών, αποτυπωμένη σε έναν κοινό κύκλο τραγουδιών με το τίτλο «Νέος Κόσμος» με τη φωνή της Κορίνας Λεγάκη και σε στίχους Γιώργου Ανδρέου, Θοδωρή Γκόνη, Κικής Δημουλά, Μάνου Ελευθερίου και Διονύση Καψάλη. Ο Γιώργος Ανδρέου και ο Νίκος Ξυδάκης συναντήθηκαν πρώτη φορά στο ΣΕΙΡΙΟ του Μάνου Χατζιδάκι τον χειμώνα 1987-1988. Ο Νίκος Ξυδάκης παρουσίαζε εκεί τα τραγούδια του με ένα ορχηστρικό σχήμα κι ο Γιώργος Ανδρέου έπαιζε πιάνο συνοδεύοντας τον Νίκο Παπάζογλου.

Η φιλία και η συνάφεια οδήγησαν σε αμοιβαία δημιουργική και παραγωγική συμμετοχή του ενός στα δισκογραφικά έργα του άλλου.

Ο Ξυδάκης υπογράφει ένα χρόνο μετά την καλλιτεχνική παραγωγή στο Κορίτσι και γυναίκα, πρώτο προσωπικό δίσκο του Ανδρέου. Ο Ανδρέου παίζει, ενορχηστρώνει και συμμετέχει λίγα χρόνια αργότερα, στην καλλιτεχνική επιμέλεια παραγωγής στους δίσκους του Ξυδάκη Κάιρο – Ναύπλιο – Χαρτούμ, Βενετσιάνα, Προς τον κύριο Γεώργιο δε Ρώσση, Τένεδος. Επίσης συμμετέχει (1988-1992) στο μουσικό σύνολο των συναυλιών του Ξυδάκη, συνεργασία που επαναλήφθηκε πρόσφατα. Ποτέ ωστόσο μέχρι σήμερα δεν είχαν συμπράξει – με πρωτότυπο υλικό τους – δισκογραφικά.

Ο «Νέος Κόσμος» περιέχει επτά τραγούδια του Γιώργου Ανδρέου (σε στίχους Θοδωρή Γκόνη, Κικής Δημουλά, Μάνου Ελευθερίου και δικούς του) και πέντε του Νίκου Ξυδάκη (τέσσερα σε στίχους Διονύση Καψάλη κι ένα σε στίχους Γιώργου Ανδρέου).

Ερμηνεύει η Κορίνα Λεγάκη – νέα, πολυσύνθετη και εξαιρετικά δημιουργική, ταλαντούχα ερμηνεύτρια (της σημερινής γενιάς του Ελληνικού Τραγουδιού).

Ο Ανδρέου υπογράφει την ενορχήστρωση των τραγουδιών συνεργαζόμενος με σημαντικούς Έλληνες και ξένους μουσικούς (Βαγγέλης Καλαμάρας, Θοδωρής Κουέλης, Amélia Muge, Ricardo Pareira, Mark Nieuwenhuis, Σπύρος Εξάρας, Κώστας Μπουντούρης, Χρήστος Ραφαηλίδης, Νίκος Σακελλαράκης, Δημήτρης Χουντής, Στέργιος Γαργάλας, Γιώργος Παναγιωτόπουλος, Μιχάλης Πορφύρης, Μανώλης Καραντίνης) έχοντας στο πλάι του, στην ηχητική επεξεργασία-mastering τον Παναγιώτη Πετρονικολό.

Συνομιλεί με τον ηχητικό κόσμο του Ξυδάκη (που καλά γνωρίζει), επιμένοντας στην κοινή πεποίθηση των δυο τους – πως ο ήχος είναι ύλη ακριβή και ακριβής. Κι ο στίχος τοπίο μνήμης, συνείδησης, αισθήματος, γνώσης πολύτιμης. Του μέσα Κόσμου. Που στην Τέχνη έρχεται από πολύ μακριά, από πολύ παλιά. Αλλά είναι πάντα Νέος. ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.