ΕΞΑΝΤΛΗΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΜΑΣ (OUT OF STOCK)

Σε εποχές ιδιαίτερα δύσκολες για τη δισκογραφία, η έκδοση ενός βιβλίου-CD με την υπογραφή καταξιωμένων συντελεστών εγείρει πάντοτε υψηλές προσδοκίες στο φιλόμουσο κοινό. Ο λόγος εδώ για το Άγρυπνο φεγγάρι, τη νέα δισκογραφική δουλειά του Νότη Μαυρουδή (Εκδόσεις IANOS), που περιλαμβάνει τη μελοποίηση 13 ποιημάτων των: Γιώργου Σεφέρη («Το απομεσήμερο ενός φαύλου»), Γιώργου Σαραντάρη («Έλα να δεις την άνοιξη…», «Μου φαίνεται πως η άνοιξη», «Τα λιποθυμισμένα περιβόλια»), Γεωργίου Βιζυηνού («Το παιδί», «Το όνειρον»), Μαρίας Πολυδούρη («Βράδυ», «Ω, χαμηλώστε αυτό το φως!», «Κοντά σου»), Κώστα Βάρναλη («Ένας – Όλοι»), Ναπολέοντα Λαπαθιώτη («Νυχτερινό Ι», «Τ’ αηδόνι») και Κώστα Καρυωτάκη («Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες κιθάρες»), σε ερμηνεία των: Σωκράτη Μάλαμα, Νένας Βενετσάνου, Αλκίνοου Ιωαννίδη, Μόρφως Τσαϊρέλη, Χρήστου Θηβαίου, Μαρίας Θωίδου και της χορωδίας του Σταύρου Μπερή.

Τα όσα ακούμε στο Αγρυπνο Φεγγάρι δεν σχετίζονται με την «ας βγάλουμε άλλον έναν δίσκο» νοοτροπία, η οποία μια χαρά επικράτησε τελικά σε όλες τις όχθες του ελληνικού τραγουδιού –σηματοδοτώντας μια ήττα για όσους προσπάθησαν κάποτε να πείσουν για το ηθικό πλεονέκτημα των «έντεχνων». Πίσω τους, αντιθέτως, εντοπίζονται τουλάχιστον 3 χρόνια μοναχικών στοχασμών του Μαυρουδή πάνω στη γλώσσα των ποιητών, στους τονισμούς των στίχων, στην αισθητική με την οποία διάλεξαν να εκφράσουν το στοιχείο του έρωτα. Το αποτέλεσμα τον δικαιώνει ως έναν δημιουργό που μπήκε στο όλο αλισβερίσι όχι μόνο με σοβαρότητα, μα και με σπάνια ταπεινότητα: δεν έβαλε όρους, δηλαδή, παρά συμπορεύτηκε με τους ποιητές και τους αφουγκράστηκε βαθιά, πριν αρχίσει να ντύνει τα λόγια τους με μουσικές.